Gedichten die raken. Ik ben niet een typisch gedichtenmens. Allesbehalve. Maar er zijn altijd uitzonderingen op regels, zoals ook in mijn niet zo gedichterig-zijn. En juist die uitzonderingen raken me zo. In dit blog drie gedichten die raken.
Gedicht 1) ‘De Herberg’ – van Jalal ad-Din Rumi
Dit gedicht vind ik zo mooi omdat het voor mij symbool staat voor een holistische levenswijze waarin men leert alle aspecten (licht en donker en alles daar tussenin) in zichzelf leert aanvaarden. Om zo liefdevol te leren zijn naar zichzelf, en vanuit die basis ook voor anderen veel compassie leert hebben. Het is liefdevol en inclusief. Niet altijd makkelijk, maar wel lonend. Lees hier het eerste gedicht van de drie gedichten die raken: De Herberg. De Perzische wijsgeer en dichter schreef talloze gedichten. Zie bijvoorbeeld deze bundel van zijn gedichten.
Gedicht 2) ‘Ont-moeten’ – van Brigit Rozestraten
Ook in dit gedicht wordt een levensstijl aangereikt die me raakte. Het vertelt een stuk uit de persoonlijke ontwikkeling van de schrijfster, over ontmoetingen met zichzelf en met de ander en de moeilijke rol van ‘moeten’ vanuit angst daarin. En hoe ze door minder te moeten van zichzelf, de schijn kan laten varen en écht contact kan maken met zichzelf en anderen.Lees hier het tweede gedicht uit de drie gedichten die raken: Ont-moeten.
Gedicht 3) ‘Mens, durf te leven’ – van Dirk Witte
En ook dit laatste gedicht in de serie van 3 gedichten die raken, geeft inspiratie voor een levensstijl. Dit keer om het leven volop te vieren. Om de steeds verder vernauwende kaders van angst achter je te laten, je ruimte in te nemen, je niet te laten leiden door hoe ‘het hoort’, zodat je vrij, vol en authentiek kunt leven. Prachtig. Lees hier het gedicht Mens, durf te leven.
Wil je de blogs van Coaching met Sanne (twee)wekelijks automatisch in je e-mail ontvangen? Laat dan hier je e-mailadres achter.
17 november 2019 op 11:45
Gedichten of teksten net als songs kunnen je soms gevoelsmatig raken of iets van emotie naar boven brengen.
Toch kan het ook als een proces gezien worden. Als men iets leest en het raakt je, dan kan je er iets mee doen.
Aum Shanthi
17 november 2019 op 13:34
Ja inderdaad! Word jij vaak geraakt door gedichten?
17 november 2019 op 14:07
Ik niet echt maar soms zet het me wel aan het denken. Ook over de persoon die het geschreven heeft.
Kan ik lang over filosoferen
Aum Shanthi
21 november 2019 op 09:05
Dit is mijn nummer 1;
Sterfbed
Mijn vader sterft; als ik zijn hand vasthoud,
voel ik de botten door zijn huid heen steken.
Ik zoek naar woorden maar hij kan niet spreken
en is bij elke ademtocht benauwd.
Dus schud ik kussens en verschik de deken,
waar hij met krachteloze hand in klauwt;
ik blijf zijn kind, al word ik eeuwen oud,
en blijf als kind voor eeuwig in gebreke.
Wij volgen éen voor éen hetzelfde pad,
en worden met dezelfde maat gemeten;
ik zie mijzelf nu in zijn bed gezeten
zoals hij bij zijn eigen vader zat:
straks is hij weg, en heeft hij nooit geweten
hoe machteloos ik hem heb liefgehad.
——————————–
uit: ‘Onmogelijk geluk’, 1992.
21 november 2019 op 16:46
Ohhh Donna, wat een diep rakend gedicht zeg… Ik snap dat dit je nummer een is. Dank je wel voor het delen!