Leven in je eigen ritme is een thema dat mij persoonlijk de afgelopen zeven jaar bezig hield. Ik stapte van leven in het ritme van de voor velen zo bekende rat race over naar een organischer leven. Naar een leven met meer vrijheid, ruimte voor eigen ideeën, tijdsindeling en aanpak. Met afwisseling van werk met beweging, studie, relaxtijd, sociale dingetjes, in de natuur zijn, m’n huishouden cheffen en pauzes. Dat doet me enorm goed. 

Leven in je eigen ritme verdween steeds meer 

In onze maatschappij is het zoetjes aan steeds vanzelfsprekender geworden om ons eigen, natuurlijke ritme in te leveren ten gunste van:

  • de economie en haar groei
  • de mentaliteit dat alles kan, maakbaar en bereikbaar is (ongeacht de consequenties)
  • onze identificatie met consumeren en de goederen die we consumeren 
  • het individualistische karakter van de samenleving
  • de prestatiecultuur 

Waar zien we dat het eigen, natuurlijke ritme verdween?

Dat zie je in winkels die (on- en offline) 24/7 open zijn. Je ziet het ook in de snelheid en het gemak van al het online bestellen. En de bijkomende vanzelfsprekendheid die we als massa-consumenten ervaren bij: ‘we willen iets nú ervaren of hebben.’ En dat dit ook bijna instantly kán. Het is zichtbaar in het licht dat niet meer uitgaat, hetgeen het natuurlijke ritme van dag en nacht verstoort voor mens en dier. We zien het in de vele mensen die op een kluitje wonen. Aan het contact dat we steeds meer lijken te verliezen met de natuur en al haar inwoners.

Het onnatuurlijke 9 to 5 patroon

Al van kinds af aan leren we (op school) in een 9 to 5 ritme te functioneren en presteren. We groeien naadloos in zo’n standaard hokje; en krijgen daardoor de indruk dat het hokje normaal is. Je kunt je afvragen: wat is eigenlijk normaal?

  • Is normaal dat wat de meeste mensen doen?
  • Is normaal wat de conditioneringen en alle voorgangers ons hebben ingeprent?
  • Of is normaal dat wat natuurlijk is?
  • Of wordt de norm van binnenuit bepaald? Door jouzelf? 

Hoe dan ook: we kunnen uit de automatische, vanzelfsprekende modus stappen door dat wat we zomaar ‘gewoon’ zijn gaan vinden op zijn minst te evalueren. ‘Hoe vind ik dit? Past dit mij? Past dit mij nu nog steeds? Is dit hoe ik mijn leven wil leiden?’ etc. 

Vanuit het patroon dat we door de maatschappij voorgeleefd krijgen moeten we vanuit de mind en ratio onszelf ‘aanzetten’ om te presteren, te leveren; 9 to 5 zijn zijn de tijdvakken waarin ‘het’ gebeurt.

Van automatisch naar bewuster handelen

Dit vakjeswerken ervaar ik als een machinale, want automatische en niet bewuste, manier van handelen, denken en zijn. Het wil overigens niet zeggen dat een 9 to 5 ritme met een vijfdaagse werkweek an sich verkeerd is; helemaal niet. Wat voor de een werkt (misschien is dat juist 9 to 5) is voor de ander minder heilzaam. Het gaat naar mijn idee om het onderzoeken wat voor jou het beste werkt en daar keuzes in maken. 

Het aan de top van alles stellen van het rationele denken is denk ik een van de grootste indicatoren dat de balans tussen hoofd, hart en lijf zoek is geraakt. Ook die manier van leven verstoort het natuurlijke ritme. Als we bijvoorbeeld meer naar ons lijf en intuïtie zouden luisteren (wat voor steeds meer mensen weer gewoner wordt gelukkig!), dan voelen we meer wat we nodig hebben. Beseffen we dat we geen hoofd op pootjes zijn, en dat we holistisch ons leven kunnen leiden. In harmonie met onszelf, andere mensen, de natuur en haar ritmen. 

De lastige cirkel die we zouden kunnen doorbreken

Aan de ene kant krijgen we de indruk dat we gelukkig(er) worden van alle producten, diensten, ervaringen, verzorgingsmiddelen en voeding die ons wordt voorgeschoteld; via marketing. Om dat alles te kunnen krijgen moeten we werken om er geld voor te verdienen. Het vermeende geluk blijft vervolgens echter uit. Dus denken we dat we nog niet genoeg hebben en nog niet genoeg hebben gedaan. We denken dat het geluk en de vervulling nog nét wat verder weg liggen. Waarschijnlijk en hopelijk om de hoek. Nog een tandje erbij dus… Het is de spreekwoordelijke wortel voor onze neus die maakt dat we nog wat harder gaan lopen en geloven dat ‘als ik dat heb, dan ben ik gelukkig.’ En de foutieve redenering die erachter ligt. Over dit ‘als-dan vals-geluk-mechanisme’ schreef ik apart dit blog.

Hier speelt denk ik onze massaal verloren connectie met het goddelijke en onze intuïtie die daarmee het contact onderhoudt een rol. Wanneer je je weer herinnert wie je op het hoogste en diepste niveau bent, en ook weer meer connectie gaat ervaren met het goddelijke, dan verandert er qua vervulling al een enorme hoop. Dan ontdek je steeds meer over waarom je hier bent, wat je te doen hebt dan loop je bewust en met meer vervulling jouw pad. 

Wat zijn natuurlijke en persoonlijke ritmes?

Ik denk dat je al veel dichter bij je eigen ritme komt wanneer je het ritme van de natuur, de seizoenen, cycli van zon en maan etc. meer volgt. 

Daarnaast heb ik ook gemerkt dat er nog een persoonlijk stuk is. Wat voor ritme sluit bij jou aan naast wat de ritmes van de natuur zijn?

  • Ben je een ochtend- of avondmens?
  • Wanneer en hoeveel werk je graag?
  • In wat voor omgeving doe je dat het liefst?
  • Zijn flexibiliteit en vrijheid voor jou van belang, of houd je juist van een strak ritme, schema en overzicht op je taken?
  • Werk je graag veel, of minder uren?
  • Laat je dingen graag op je afkomen, of regel je dingen van te voren?
  • Wat helpt jou persoonlijk in balans zijn?
  • Wil je veel contact in je dagelijks leven met andere mensen, of zoek je juist naar tijd om alleen te zijn – omdat je op die manier oplaadt?
  • Wil je op vaste tijden eten, of pas gaan koken als je trek krijgt? 

En zo kan ik nog wel even doorgaan met vragen bedenken. Er zijn kortom genoeg punten waarop je een eigen ritme kunt hebben en inrichten. Dat heb ik in mijn leven ook gedaan, en af en toe stuur en schaaf ik er aan bij. Stel ik me de vragen: ‘Wat mist er nu? Wat is er teveel? Wie mis ik? Wat zou nu helpend zijn?’ Evalueer en experimenteer en leer zo jezelf kennen in jouw ultieme evenwicht. Vanzelfsprekend kun je niet alles helemaal op eigen houtje doen. We zijn allemaal afhankelijk van elkaar via alle verbintenissen en afspraken. Maar hoe meer mensen iets meer trouw aan zichzelf worden hierin, hoe makkelijker we het allemaal voor elkaar maken – denk ik. 

Leven in je eigen ritme

Toen ik mijn vaste baan opzegde om met mijn lief een wereldreis per fiets te maken die in Mongolië startte, kwam er regelmatig een beeld bij me op. In gedachten zag ik mezelf dag in en dag uit naar een groot kantoor fietsen, daar mijn computer opstarten, werk doen, meetings aflopen en eind van de dag door de draaideuren weer naar mijn fietsje wandelen.

Dat was ineens zó absurd voor me. Dat was wel een vreemde gewaarwording; iets wat jarenlang doodnormaal voor me was geweest, bekeek ik ineens vanuit een heel andere hoek. De beleving werd uit het niets zo anders. Het voelde ineens zo onnatuurlijk om zo te werken en zo’n wezenlijk deel van mijn tijd en energie te besteden op een kantoor. Soms heb ik dat ook met feitelijke, fysieke afstand nemen. Als ik ergens middenin zit kan ik het niet overzien. Als ik er letterlijk en figuurlijk meer los van ben, en op grote afstand kan terugblikken, krijg ik vaak nieuwe inzichten. Weggaan en reflecteren is voor mij dus vaak een goede manier om ergens echt verder in te komen. 

Gradueel dat ritme losgelaten deed ik zo

Wat mij hielp om leven in je eigen ritme mogelijk te maken is:

  • Parttime te gaan werken
  • Mijn vaste baan gaan combineren met coaching en artikelen schrijven
  • Meer dingen doen die me vervullen
  • Experimenteren met hoe alle nieuwe wijzigingen me bevallen
  • Meer van binnenuit redeneren in plaats van; ‘wat verwacht de wereld van me?’ Of: ‘wat is normaal?’ 
  • Vervolgens uit de pas durven lopen, niet om je af te zetten maar omdat het je veel beter past zo
  • Retraites houden om op grote afstand (India meestal) en vanuit meditatie te reflecteren op: wat ben ik nou aan het doen en hoe voelt dat? Klopt het nog? En zo bouwde ik het steeds verder af; het werken in loondienst.
  • Ik verving loondienst met het ondernemerschap, wat al veel meer vrijheid bracht. Hiervoor kreeg ik ook een stuk meer verantwoordelijkheid terug. En twee nieuwe vakken om te leren: het ondernemerschap en coaching. 
  • Ook weer vrijer te worden in het stramien van de ondernemer, de calvinist, de ‘ik-moet-steeds-nuttig-bezig-zijn-westerling’ en mezelf leren kennen als werkgever. (en ik dacht dat ik al wat lastige managers had gehad, haha!)
  • Vanuit vertrouwen en overgave en liefde leven en werken, niet vanuit angst, controle en kramp (ook een leerproces)
  • Begeleiding/coaching krijgen om me bewuster te maken in deze processsen

Een voor jou harmonieus ritme vinden

Kunnen we samen teruggaan naar leven in ons eigen ritme? Met begrip en respect dat jouw ritme anders is dan dat van de ander? Is het mogelijk meer te bewegen naar een ritme dat samenwerkt met het ritme van de natuur? Het lijkt me zo mooi om gradueel de wereld van ‘zoveel mogelijk, zo goedkoop mogelijk en zo snel mogelijk’ te ontgroeien en in te ruilen voor een leefwijze waar meer liefde en harmonie in zit. Kunnen we stap voor stap teruggaan naar kleinschalig: zorg voor kwaliteit, mens, dier en de planeet zelf. Terug naar een wereld waar natuur en welvaart wel met elkaar in balans zijn? Ik hoop het! Leven in je eigen ritme, hoe werkt dit voor jou? Ik ben benieuwd!