Ik voelde al een tijdje de roep om dit stukje te schrijven. Een blog over verdraagzaamheid en de gulden middenweg in de tijd waarin we nu leven, die mij helpt in deze tijd. Voor wie het wil lezen. Voor wie na al die discussies en media-bombardementen nog ruimte heeft voor nog een stukje van iemand anders visie 😉

Verdraagzaamheid brengen in plaats van olie op het vuur doen

Om me heen, in nieuwsberichten en social-mediaposts zie ik een tendens waar ik van schrik en waarover ik heel graag een visie wil delen, ter overweging. En vanuit de beweging om me respectvol uit te willen spreken. Ik wil er ook voorzichtig en zorgvuldig mee zijn. Want er zijn al zoveel meningen en ik wil juist geen olie toevoegen aan een vuur dat al zo hard woekert. Maar velen lijken over elkaar heen te vallen in een poging de ander te overtuigen van diens ongelijk, vanuit een vastomlijnd ogenschijnlijk onwankelbaar perspectief.

Iedereen heeft een eigen mening gevonden in al dit media-geweld

Nu vind ik er helemaal niets mis mee, dat iedereen een eigen mening heeft. Ik geloof ook dat veel mensen onderzoek doen en niet zomaar iets roepen. De grote kwesties die nu spelen raken iedereen; direct of indirect, en op verschillende manieren. Dat maakt het extra logisch om je ergens in te verdiepen, erover in gesprek te gaan met anderen. Zo meningen, indrukken, invalshoeken en kennis te vergaren en op basis daarvan de beslissingen te nemen die volgens jou het beste zijn.

Als ik naar mijn omgeving kijk dan waardeer ik enorm dat veel mensen onderzoek doen en blijven doen. Dat ze up to date willen blijven van de toenemende kennis. Persoonlijk vind ik een weg vinden in die eindeloze stroom informatie niet makkelijk en dit hoor ik ook van anderen. Er wordt op sommige plekken heel sterk gestuurd in berichtgeving en de duw een bepaalde kant op. Tegelijkertijd is er een hele hoop uiteenlopende info te vinden. Iedereen met een internetverbinding kan informatie delen en hoe weet je dan wat echt klopt? Welke bron is echt betrouwbaar? Ook in die ‘doolhofse uitdagingen’ geloof ik dat iedereen zo goed mogelij een weg zoekt. 

Een open houding versus ramvast blijven zitten in ons eigen perspectief

Ook bewonder ik dat men over het algemeen (niet iedereen om me heen) bereid is om met een open mind gesprekken te voeren. Eerlijk te overwegen: ‘Kan het toch anders liggen dan ik dacht?’ Tot slot vind ik het mooi dat iedereen een keuze maakt met de kennis die tot dan toe voorhanden is. Voor mij is het om die reden steeds een tijdelijke keuze. Ik geloof dat er genoeg wijsheid, liefde voor elkaar en oprechtheid in de mensen die ik ken zit dat ze die afwegingen allemaal naar eer en geweten maken. Ik realiseer me ook dat we tot verschillende conclusies kunnen komen, en daar soms ook weer over in debat gaan samen.

Een discussie kan heel mooi en waardevol zijn. Waar het naar mijn idee echter rigide, onaangenaam en tricky wordt is als we elkaar proberen te overtuigen van onze eigen waarheid. Zeker wanneer we dit doen zonder zelf nog open te staan. Zonder respect te hebben voor het feit dat we van mening kunnen verschillen en dit ten volle te accepteren. Het is dan geen gesprek meer, geen discussie, maar lijkt op dominee-achtig conversiewerk. Dit valt me aan beide kanten van het spectrum op.  

Waakzaamheid voor de conversie door jezelf of door anderen

Dat maakt me waakzaam. Want ook in mijn omgeving zijn veel mensen voor en veel mensen tegen. Ik wil opletten dat we niet in polariteiten belanden en onze verdraagzaamheid naar elkaar verliezen. Zoals me vaker opvalt, vind ik hier de oplossing voor mezelf in de middenweg. Ik geloof oprecht dit:

Iedereen maakt met wat hij of zij nu weet de best mogelijke afweging voor zichzelf, de omgeving en het grotere geheel. En dat is voor mij goed genoeg. Daar kan en hoef ik niets van te vinden. Want in die zorgvuldigheid én het respect voor andermans keuze vinden we elkaar steeds weer. Hoeven we elkaar niet de tent uit te vechten.

De wetenschap dat we nog niet alles weten is voor mij een belangrijke factor

De bescheidenheid die ik nu vaak mis zou ik ook toe willen voegen: we weten in elk geval dat we nog heel veel niet weten. We weten dat er meer tijd nodig is om onderzoeken te doen en het grotere plaatje der dingen te kunnen overzien. Pas dan weten we denk ik of onze keuzes van nu inderdaad de beste waren. Daarom wil ik in elk geval zelf bescheiden zijn en niet in stelligheid vervallen. 

De keuzes die we maken in dit hele proces gaan volgens mij niet alleen om het bevorderen van gezondheid en het snel kunnen herstellen van een inmiddels ontwrichte maatschappij en een economie die tikken heeft gehad. Het gaat wat mij betreft ook over autonomie, zelfsturing, verantwoordelijkheid leren nemen. Steeds meer.

Vertrouw op jezelf, op je eigen innerlijke weten

Als het aankomt op mijn eigen autonomie heb ik geleerd hoe belangrijk het is om die zachte stem van binnen te leren horen. Van je intuïtie, je hogere zelf; hoe je het ook wilt noemen. Die is nooit op de voorgrond en ik moet er echt moeite voor doen om haar te horen. Maar ze helpt me wel om trouw te blijven aan mezelf. In alle storm overeind te blijven, ook al heeft dat consequenties. Diep in jezelf vind je vaak de antwoorden die voor jou helpend zijn.

Precies om die reden vind ik coaching als begeleidingsvorm ook zo respectvol en waardevol. Coaching vergroot de eigen autonomie. Gaat ervan uit dat we zelf belangrijke antwoorden bij ons dragen en helpt die naar de oppervlakte brengen. Dat is niet altijd makkelijk wanneer er veel tegengas komt. In de vorm van oordelen, afstand, buitensluiting, anti-voorkeursbehandeling of hatelijkheden. Een coach adviseert niet of nauwelijks. En pas wanneer we onszelf hier voldoende serieus in nemen is er ook minder ruimte voor externe bemoeienis. Wat spiegelt de situatie waarin we ons bevinden nu aan ons terug? Het zegt voor mij een hoop over wat ik zelf te leren heb. Sturing die ik terug moet nemen omdat ik haar eerder teveel uit handen gaf. Wat leert de situatie jou als je er met iets meer afstand naar kijkt?

Verdraagzaamheid en de gulden middenweg

Voor wat betreft de verdraagzaamheid nog dit. Ik vergelijk het leven soms met een computerspel waarbij we voor de verschillende lessen die we in het leven leren door verschillende levels heengaan. Level 1 is natuurlijk makkelijk. De moeilijheids-graad bouwt met ieder level gestaag op. Ik hing in mijn spreekwoordelijke drone boven de situatie en vroeg me af wat de moeilijkheidsgraad qua verdraagzaamheid hier en nu is. Ik was onder de indruk. Dit is echt pittig naar mijn idee. 

Omdat we in de huidige situatie meer doordrongen zijn dan ooit van hoe we met elkaar verbonden zijn. Hoe we elkaar beïnvloeden op verschillende manieren, dat we sommige dingen echt samen moeten doen om tot het beste resultaat te komen. Positieve, bekrachtigende samenwerking. Maar ook hoe we afhankelijk van elkaar zijn. En niet alleen voor ons eigen leven en gezondheid, maar dat een ander ook het leven van jouw dierbaren zou kunnen beïnvloeden. Of de perceptie hiervan, want dat kan ook nog. Eventuele dreiging die iemand ervaart (of die nou realistisch is of niet maakt niet uit) maakt een survivor in ons los, die zichzelf, zijn leven en dat van zijn dierbaren wil beschermen. De onderlinge afhankelijkheid maakt kwetsbaar en soms defensief. Dan is verdraagzaamheid een pittige kluif. 

Angst is een slechte raadgever 

De factor angst is een extra obstakel in dit level dat we samen spelen. Want hoe banger we worden, hoe minder autonoom we kunnen handelen, hoe kleiner ons perspectief wordt, waardoor we dingen minder goed kunnen overzien en soms niet de beste keuzes maken. Angst is in veel gevallen een slechte raadgever. Niet als je voor een drukke weg staat en wilt oversteken, maar wel in veel andere situaties. 

Wat mij helpt in deze uitdagende situatie is in het midden blijven. De middenweg.

In het neutrale midden blijven, terwijl ik wel zelf kies, doe ik zo

Deze punten helpen me om in het midden te blijven. Ik:

  • respecteer ieders keuze
  • vraag anderen ook de mijne te respecteren 
  • probeer discussies te vermijden omdat ik vind dat beide partijen nog te weinig informatie hebben om dit werkelijk goed onderbouwd te kunnen doen
  • ik promoot mijn eigen keuze niet want ik ben geen dominee
  • beantwoord vragen eerlijk als mensen, bijvoorbeeld voor hun eigenbelang willen weten wat mijn keuze is geweest. Op basis waarvan zij hun conclusies volgens hun eigen waarheid kunnen nemen.
  • probeer een open mind te houden en me te verdiepen in verschillende informatiebronnen en heb niks vastgelegd, kies steeds in elk moment opnieuw met wat ik dan weet of denk te weten
  • probeer in liefde en verbinding te blijven met iedereen, ondanks verschillen
  • kijk ook naar de situatie om persoonlijke lessen uit te trekken (vanuit de drone bekeken ;-))
  • probeer zoveel mogelijk gezond te leven, met dito voeding, genoeg buitenlucht, beweging en dierbaren om me heen, maar ook me-time en in de natuur zijn, leuke dingen doen en niet steeds in dit onderwerp zitten

En jij? Hoe ervaar jij deze tijd? Zie je veel verdraagzaamheid? Of naar je smaak te weinig? Hoe ga jij ermee om en heb je nog tips? Er zijn de laatste tijd meer mensen die bij dit thema coaching willen. Wil je meer informatie over de mogelijkheden, dan kun je me hier altijd een vrijblijvend berichtje sturen. Berichten die via dit contactformulier verstuurd worden komen vanzelfsprekend niet op de site terecht. Als je onder dit blog iets schrijft wel.