‘To baby, or not to baby?’ Dit is een hot item, vooral onder dertigers Deze blog is speciaal voor iedereen die nog niet weet of er ergens een kinderwens sluimert. En voor hen die er druk over voelen uit de omgeving.
Heb jij ook veel mensen om je heen die met het onderwerp kinderwens bezig zijn? En heb je er zelf misschien ook over nagedacht? Ben je er uit wat jij het liefste zou willen? Of heb je nog geen idee? Dan is deze blog over de kinderwens speciaal voor jou. En misschien ook wel een beetje voor je omgeving, mochten ze opdringerig zijn. 😉
De omgeving over de kinderwens
‘Ach joh, binnenkort gaan je eierstokken wel rammelen hoor!’ of: ‘Moeder worden is echt iets voor jou. Ik zie jullie wel kinderen krijgen hoor..’ Herken je dit soort opmerkingen? Merk je dat mensen uit je omgeving het ‘beter weten dan jij’ – wanneer je aangeeft dat je het nog niet weet? Hoewel meestal goed bedoeld: soms is het best vervelend. Lukt het jou om in zo’n situatie bij jezelf te blijven? Bij je niet-weten van dat moment? Hoe ga je met zulke opmerkingen om? Lach je erom, of drukken ze op je?
En wat doe je als je partner een kind wil – en jij niet, of je weet het nog niet? Durf je dat dan te zeggen? Je grens aan te geven? Of de tijd in te nemen die voor jou nodig is om tot het inzicht te komen? En andersom: als jij een kind wilt en je partner weet het nog niet, of wil het niet, hoe ga jij daar dan mee om? Dwing je het af, rechtsreeks of met manipulatie? Of geef je de ander de ruimte? Of is het wellicht al duidelijk dat als de ander niet wil, je geen toekomst voor jullie samen ziet – en handel je daar dan naar? Een hoop vragen.
Druk ervaren
Zelf weet ik nog niet of ik kinderen wil. Ik kan alleen zeggen dat ik het nu niet wil. De toekomst laat ik open. Echter, toen in mijn omgeving ineens iedereen ermee bezig leek en enkelen probeerden me te overtuigen, voelde ik een druk. ‘Moet ik er misschien nu toch eens ‘serieus’ over nadenken (wat dat ook mag inhouden)?’ vroeg ik me af. ‘Het nog eens grondig bespreken met mijn lief?’ Die vage druk die ik voelde, had ik mezelf opgelegd; door me naar buiten te richten, naar wat anderen doen. Soms voelde het alsof druk van buiten kwam, maar je bent het altijd zelf die iets ervaart als druk – of niet. Je hebt altijd de vrijheid zelf je reactie te kiezen.
Dat gevoel bleef, tot ik me weer herinnerde dat ik me voor dit soort dingen juist naar binnen moet richten; in mezelf. En daar kwam weer dat schitterende advies op dat ik ooit kreeg van een wijs mens, en wat ik nog steeds vaak toepas.. Wat het is lees je verderop! Even cliff hangeren..
Vroeger was het meer regel dan uitzondering
Vroeger was kinderen krijgen, als het ging, een vanzelfsprekendheid. Inmiddels ligt dat anders. De kerk komt niet meer langs om het af te dwingen, er is anticonceptie, vrouwen zijn baas over eigen buik en de pressie uit de omgeving is ook wat afgezwakt. We hebben er dus met zijn allen een prachtige vrijheid bij gekregen. Waardoor het al of niet krijgen van kinderen meer en meer gaat berusten op de zogenaamde ‘intrinsieke motivaties’; dat zijn keuzes en wensen die volledig uit onszelf komen.
Welke ‘keuzes’ hebben we?
Toch: over een ‘keuze’ zou ik in dit geval niet willen spreken; omdat we het krijgen van kinderen natuurlijk niet 100% in eigen hand hebben. Wél hebben we de keuze er ons voor open te stellen, dit niet te doen, óf het nog in het midden te laten. Dat is de vrijheid die we hebben – vanzelfsprekend als het mogelijk is; kinderen krijgen.
Als die keuze er niet is, dan zijn reacties, druk en vragen van buitenaf des te pijnlijker. Ik hoor nog heel geregeld dat mensen in hun ongetwijfeld goed bedoelde interessevragen geen rekening houden met de mogelijke pijnlijke situatie waarin de ander zich bevindt. Iemand die heel graag kinderen wil krijgen, maar waarbij het niet lukt, kan hiervan heel groot verdriet hebben.
Als je nog niet weet of je een kinderwens zult krijgen..
Voor allen die nog niet weten of ze zich ervoor open willen stellen, heb ik een tip. Een gouden tip, die mij altijd een grote rust en veel vertrouwen geeft.
Wie zegt dat je het nu al moet weten? Juist. Ik zeg tegen mezelf: ‘Dit onderwerp leg ik in het wijnrek en ik laat het daar rusten – als een fles wijn. Wijn rijpt uit zichzelf. Ze heeft geen pro-actieve bemoeienis van ons nodig. Laat staan de goedbedoelde betweterigheid van anderen. Ze ligt in dat rek, en vanzelf, als de tijd rijp is, ontstaat er een weten. Je weet of je graag kinderen wilt; of niet. Er is geen enkel vraagteken of twijfel meer; het is duidelijk. Zo is het geen rationele keuze, en evenmin een impuls-besluit, beïnvloede actie, of gewoontehandeling. Dit besluit vormt vanzelf, mettertijd. En voelt helemaal juist aan. Hoe voelt het als je jezelf toestaat dit onderwerp op een veilige plek te leggen en erop te vertrouwen dat jouw mentale bemoeienis erbij niet nodig is? Dat je het los mag laten?
Je kunt je omgeving (indien dat zo voelt – je partner bijvoorbeeld) meenemen in je overwegingen. Je kunt aangeven dat je het nog niet weet, en dat je er voor kiest om dat niet weten de tijd te geven die het nodig heeft. Dat je je keuze niet gaat forceren. Je zou er ook over af kunnen spreken dat jullie na een bepaalde periode weer eens het gesprek aangaan hierover; om van beide kanten te horen ‘hoe de vlag er inmiddels bij hangt’.
Je hart volgen
Er is geen goede of foute uitkomst. Ongeacht wat de omgeving vindt; wat jij zelf wilt, voor jouw leven, is goed. En zou het niet prachtig zijn als iedereen helemaal zijn hart durft te volgen, ook op dit onderwerp? En zo helemaal staat achter de uitkomst van wat de tijd hem of haar heeft geleerd? Ik wens alle twijfelaars en allen die het nog niet weten een hoop rust en ontspanning toe – in de wetenschap dat sommige besluiten zichzelf nemen.
Coaching bij dit onderwerp
Heb je iets aan dit artikel over de kinderwens gehad? Als je het wilt delen in jouw netwerk: bedankt alvast. Reageren & delen kan helemaal onderaan deze pagina. Mocht je graag coaching willen bij dit onderwerp, dan kun je altijd even vrijblijvend contact met me opnemen. Ja, ik wil maandelijks de nieuwsbrief ontvangen met aanbiedingen en extra tips.
Verder lezen over kinderwens en kinderloosheid
Als niet-moeder vond ik het een verrijking en verademing om ‘Echte vrouwen krijgen een kind‘ van journaliste en vrouw zonder kinderen Liesbeth Smit te lezen. Ik wist eigenlijk niet dat ik zó op dat boek zat te wachten. Het adresseert alle vrouwen die geen kinderen hebben; of ze dat nou heel bewust niet wilden, of dat het door een van de vele mogelijke redenen waar het op spaak kan lopen, niet gelukt is. Een absolute, dikke, vette aanrader, dit boek.
20 oktober 2015 op 09:42
Ja! Vrouwen hebben nu al zo’n 50 jaar deze vrijheid. Maar dat is 50 jaar ten opzichte van veel meer jaren dat het vanzelfsprekend was dat je kinderen krijgt, als dat ook lukken wil. Vanzelfsprekend dat je een “gezin sticht” als je met iemand je leven deelt. De druk van “wat gebruikelijk is” is dan ook niet zo maar verdwenen. Goed dat je aanvoert dat zo’n besluit uit je hart, uit je gevoel moet komen.
Als je gevoel, na de rijping!, “nee” zegt, dan nog is het moeilijk gezien wat het meest voorkomt nu, om daar sterk in te blijven en niet het gevoel te krijgen dat je je voortdurend voor je “nee” moet verantwoorden.
Mooi stuk!
20 oktober 2015 op 12:03
Dank voor je mooie aanvulling Anna! Ik denk ook dat ‘de vanzelfsprekendheid’ het niet zomaar uit ons collectieve systeem is. En ook herkenbaar inderdaad dat de nee-kiezers vaak het gevoel hebben zich te moeten verantwoorden, door de vragen daarover die ze krijgen. Maar we zijn vrij onze reacties te kiezen en dus ook het al of niet op te vatten als je moeten verantwoorden. Ik ben ervoor dat we elkaar met rust laten als het gaat om dat soort keuzes. Ieder zijn ding en ‘t is allemaal goed.
21 oktober 2015 op 17:44
Bedankt voor dit artikel Sanne! Een mooie manier om naar dit onderwerp te kijken, die inderdaad rust kan geven. Bij mij speelt dit onderwerp ook, al is er nog een factor in het spel: mijn vriend. Hij weet namelijk heel zeker dat hij geen kinderen wil. Dus ook al wil ik het nu niet, als ik het in de toekomst wel wil (ik ben 29) dan kan ik dat in ieder geval niet met hem. Omdat ik de relatie met hem veel belangrijker vind dan een evt. wens in de toekomst, kies ik toch voor de liefde. En daarmee gaat die babyvraag inderdaad de wijnkelder in. Mocht de wijn rijp zijn, kan ik tegen die tijd altijd nog besluiten om hem wel of niet te drinken. Of gewoon voor koffie (aka een gelukkig leven met zijn tweetjes) gaan 🙂
22 oktober 2015 op 10:26
Hai MindOfMine, dank je wel voor je reactie! Wat fijn dat je keuze goed voelt, en ook dat je ‘het inderdaad wel ziet’. We weten nooit zeker hoe het later uitpakt, maar dat je er nu rust over hebt en vertrouwen, maakt het en nú makkelijker, én helpt de uitkomst op natuurlijke wijze te ontvouwen. Ben benieuwd hoe het zal lopen. Geniet van die koffie, want dat is ook zoooooo heerlijk! 😉
26 oktober 2015 op 20:05
Mooi geschreven. Het speelt bij mij ook. Ik twijfel nog een beetje te veel. Misschien komt het door mijn huidige medicatie of angst op een terug val. Toch diep in mijn hart lijkt het me geweldig!
8 juli 2016 op 16:56
Thanks voor je reactie! Misschien helpt de tijd ook jou, om dan tot een antwoord te komen?
10 februari 2016 op 14:18
Goed geschreven, heel herkenbaar. Nu ik pas getrouwd ben, vliegen de ‘en, ben je al zwanger’/’ben je al aan het proberen’ comments me om de oren. Om gek van te worden! Alsof dat de enige reden is waarom je trouwt. Ik ben 28 en heb nog lang genoeg de tijd om die figuurlijke wijn te laten rijpen. Nee, ook ik ben er nog niet over uit. In elk geval: nu even niet. xo Daisy
10 februari 2016 op 14:28
Dank je Daisy! Gek is dat he, dat het een automatisch het ander tot gevolg zou hebben…? In het verleden was dit zo, maar de tijden zijn nu anders! Fijn dat je nog lekker veel tijd hebt, genoet ervan en ik hoop dat je je niet gek laat maken. Hoe reageer je terug naar mensen die dit soort dingen tegen je zeggen? Heel veel geluk en plezier gewenst – met of zonder kids. Groetjes, Sanne
10 februari 2016 op 14:31
Ik zeg dat ik vooral “heel hard oefen haha maar voorlopig echt nog even niet”! Hoewel ik altijd heb gezegd ‘niet voor m’n 30e begint dan ook angstvallig dichtbij te komen. Mijn man wil overigens wel heel graag vader worden dus dat zou nog best een issue kunnen worden omdat ik nooit sterkste wens heb gehad
10 februari 2016 op 14:35
Haha goed antwoord! 😉 ‘Niet voor je dertigste’ sluit ruim na je dertigste feitelijk ook niet uit… toch? 😉 Hmm herkenbaar van die niet sterke wens. Jullie zien het vanzelf!
8 juli 2016 op 16:40
Vergeet niet dat er ook veel mensen zijn die dit geluk niet mogen meemaken. Des te pijnlijker de druk en vanzelfsprekendheid van buitenaf.
8 juli 2016 op 16:55
Hi Tessa, dank voor je reactie! Dat vergeet ik zeker niet, want ik realiseer me inderdaad hoe pijnlijk het is als er bv wel een wens is, maar geen mogelijkheid. Dat wordt ook genoemd in de tekst; dat het niet vanzelfsprekend is en niet 100% in onze eigen handen ligt. Ik kan me voorstellen dat druk en vanzelfsprekendheid van buitenaf ingegeven dan extra pijnlijk is.