Omgaan met angst voor wat komt

Omgaan met angst voor iets dat komen gaat. Hoe kun je dit goed in de praktijk brengen?

Soms zijn dingen in het leven spannend

Meestal hebben we angst voor het onbekende. En onze oma’s leerden ons al:

“Men lijdt het meest, onder het lijden dat men vreest.”

Ofwel: we hebben meer last van het lijden van hypothetische gebeurtenissen, dan van het feitelijke leed. Maar wat kunnen we in de praktijk met oma’s tegelkennis en kunde? Eigenlijk hebben we dus last van de angst. Daar begint het, én, heel eenvoudig: daar eindigt het..

Dingen waar we angst voor kunnen hebben

• Niet weten wat er komen gaat
• Omdat je er geen (denkbeeldige) controle over hebt
• Wanneer je dat wat gedacht en gevonden wordt, op jezelf betrekt
• Omdat je het liefst waardering krijgt en kritiek/feedback spannend is
• De angst om je geliefden kwijt te raken
• De angst voor de dood, voor ziekte of verval

Het kan zo spannend zijn, dat het voelt alsof je voor de leeuwen gegooid wordt. Alsof je op de ster staat, pal tegenover een commissie Henk-Jannen.

Wat je kunt doen, wachtend op iets dat spannend is

En wat doe je dan? Als je moet wachten op een ziekenhuis-uitslag? Op een rapport? Op een examenuitslag? Een beoordelingsgesprek? Bij mij werken er dan een paar dingen, om met de angst voor het onbekende om te gaan.

1. Ontdekken dat je iets spannend vindt

Dat doe ik door me bewust te zijn van mijn hoe mijn lichaam reageert op dingen. Hoe mijn ademhaling is. Dan heb ik vaak vrij snel door dat er iets van spanning is. De meesten van ons zijn geneigd ‘te vluchten’ voor het onaangename.

2. Opmerken dat je probeert te vluchten

Angst ervaren we als onaangenaam. En we nemen de benen. Omdat ik dit weet, houd ik mezelf een beetje in de gaten. Ik weet dat ik ‘vlucht’ als ik ineens andere dingen ga doen. Als ik probeer de angst weg te redeneren met argumenten. Of door sneller te gaan lopen. Door iets zoets te eten. Constant social media te checken. Noem maar op. Ik ‘haal mezelf dan terug’.

3. De angst accepteren

De derde stap is de angst accepteren. Vaak voer ik dan een klein gesprekje met mezelf. In stilte hoor, dat wel. 😉 Dan zeg ik: ‘Ja, ik vind dit spannend. En ja, ik mag dit spannend vinden.’ En daar is hij dan hoor: die zucht van verlichting. De opluchting. Last die van je schouders valt. Omdat je een strijd opgeeft.

Gevecht & vlucht zijn heftiger dan de angst

Want wat zwaarder weegt (en langer duurt!) dan de angst zelf: het gevecht ertegen, of de vlucht ervan. Dát maakt vleugellam. Geeft het gevoel dat het uit je handen glipt. Dat je jezelf misschien kwijtraakt in de situatie.

4. Zijn met de angst

Stap vier is zijn met dat wat is, voor zolang als het nodig is. Ik adem naar het gevoel toe. Kijk het aan, zonder het te veroordelen. Begint er toch een nieuw stil monoloog, begin ik weer met aanvaarden van de angst. Ik zwelg niet in de angst, maak er geen verhaal van, door oude koeien uit de sloot te halen. Het is gewoon een eenvoudig zijn. Alsof je in een kamer kijkt naar een kaars die op tafel staat.

Oefening baart kunst, in het omgaan met angst

Dit proces van een paar stappen wordt makkelijker als je het vaker doet. Of het nou om angst gaat, vermoeidheid, verveling, verdriet, boosheid of vreugde. Zij zijn de wolken, en wij zijn de lucht! Namasté. Omgaan met angst voor wat komt; wat is daarin jouw manier? Werkt het goed voor je? Ben benieuwd en lees het graag van je – als je erover wilt delen.

Ja, ik wil maandelijks de nieuwsbrief ontvangen met aanbiedingen en extra tips.