Eerbetoon aan een bijzonder mens

Ruim 12 jaar geleden ontmoette ik een heel bijzondere man in Puna, India. Wat hem zo speciaal maakte valt niet eens voor een fractie in een blog te vatten.

Toch wil ik kort iets van deze man vertellen, die me door zijn sprankelend voorbeeld recht in mijn hart heeft geraakt en steeds opnieuw inspireerde. Om hem zo te bedanken, alle goeds te wensen en er wellicht anderen mee te inspireren. Hij is deze week op 89-jarige leeftijd wat men noemt ‘overleden’. Zelf zou hij dat denk ik heel anders noemen. ‘The party, the journey and the play will continue,’ zou hij vast  gezegd kunnen hebben. Het achterlaten van zijn menselijk lichaam ziend als niet meer dan een gepasseerd station, waarna weer nieuwe avonturen wachten voor zijn reislustige ziel.

Sam Okonski; mijn herinnering

Degene die ik in dit blog aanhaal is Sam Okonski. Ik leerde hem kennen in 2006, toen hij me tennisles gaf in het Osho Meditation Resort (zie mijn boek “Blonde Boeddha, een leeg blond hoofd; eindelijk!’, pagina 66 en 145). Sindsdien houd ik van deze flamboyante en niet te missen man, die in het resort ook de sufi-meditaties verzorgde waar ik graag aan deelnam.

Verspreid over vijf jaren heb ik een klein jaar in het centrum doorgebracht. Sam was altijd in het resort. Quote uit Blonde Boeddha over een karaoke-avond in het meditatie-resort, ook in dat eerste jaar dat ik Sam had leren kennen:

“Voor het volgende Indiase nummer grijpt een wel heel markant duo de mike: een uiterst masculiene, gespierde Indiër van een jaar of dertig en een witharige westerling van een jaartje of 75 met een baard en een dikke bril. Deze vrolijke Sinterklaas gaat helemaal uit zijn dak en zingt tot mijn verbazing in vloeiend Hindi mee met de muziek. Even later staan ze lachend met de ruggen tegen elkaar en zakken zwoel dansend door de knieën. Sinterklaas maakt daarbij exotische handbewegingen en werpt soepel zijn heupen heen en weer. Ook de spierbundel zet zijn beste dansvoetje voor. Ze hebben zoveel plezier samen!” 

9 Levens verder 

Sam Okonski had al zeker de negen levens van een kat versleten, voor de Indiase mysticus Osho in zijn leven kwam. Hij had, behangen met het nodige ere-metaal, een jaar of 20 bij de Amerikaanse marine, CIA en NSA gezeten, zich ontwikkeld als golfer en tennisleraar en was min of meer ‘geëindigd’ als succesvol zakenman in Californië. Hij vertelde dat hij ooit ook nog dubbelspion is geweest in zijn NSA-tijd. Dat zou me niks verbazen; hij is zo’n bont palet aan ervaring en bijna-onmogelijkheden. Zo gaf zijn cardioloog hem bloedverdunners plus nog drie maanden te leven, na een derde hartaanval. Van die zuinige drie maanden maakte Sam nog 37 jaren. En wat voor jaren!

Hij wilde die drie laatste maanden van zijn leven slijten op Hawaii, waar hij Paul Bragg tegenkwam en van alles leerde over een gezondere leefstijl. Hij stopte met roken en drinken, en leerde beter ademhalen. Toen hij merkte dat hij langer in leven bleef dan verwacht, trok hij naar een Zen-klooster. Daarover zei hij: “Sitting and “staring at a point in the wall was not my thing at the time, I wasn’t ready for it.”

Toen Osho in zijn leven kwam…

Op een boekenbeurs in San Francisco trof hij voor het eerst een boek van Osho: “I went back home and read his books… Oh my God, there was such an explosion in my whole being! Because what he was saying in those two books… I knew basically that it was a part of me, but I had never been able to express it, and had never heard anybody express it like him!” (Dit is zooo herkenbaar voor mij, dit heb ik precies zo ervaren.)

Toen Sam ver na die hartaanvallen Osho persoonlijk leerde kennen, snapte hij dat er een veel grotere, diepere en meer vervullende levensvreugde mogelijk was dan hij tot dan toe had gekend. Hij kwam in de jaren zeventig voor een paar dagen bij Osho, en bleef voorgoed. Diep in zijn hart geraakt door de liefde van Osho, en voor altijd getransformeerd door diens verlichte aanwezigheid. Iedere ochtend zong Sam dit liedje, of hij nou (gelukkig sporadisch) in het ziekenhuis lag of met een gemberthee op de dansvloer stond.

Sam Okonski, a.k.a. Zorba de Boeddha

Als ik naar deze vrolijke, levenslustige man kijk, dan is hij wat mij betreft de personificatie van ‘Zorba de Boeddha’. Osho had het vaak over deze volledige manier van leven. Waarin spiritualiteit, bewustzijn en geluk van binnenuit konden samengaan met het uitbundig vieren van het leven. Feest, dans, liefde, eten, mediteren. (Of in bewoording van nu: eat, party, sleep, meditate: repeat!)

Rijkdom kent vele gezichten. Er zijn ook zoveel misverstanden ontstaan over spiritualiteit en léven. De twee termen lijken volgens vele tradities niet in één zin te passen, alsof ze haaks op elkaar zouden staan. Of zelfs elkaars vijand zijn. Terwijl ik van Osho (en van Sam, door naar zijn manier van leven en zijn te kijken) leerde dat het één kan zijn. Sterker nog; dat als je het goed begrijpt het sowieso één is.

Die immer rode teennagel

Sam danste, whirlde en lachte de hele dag door. Hij tapte moppen waarin hij vaak speels een levensles verstopte. Hij flirtte tot het laatst van zijn dagen en op een leuke manier met iedereen die hij aantrekkelijk vond. Het leven stroomde rijkelijk door hem heen. Als een bloem in volle bloei. En als je aan hem vroeg: ‘Sam, why did you paint one of your toe-nails red?’ dan had hij een prachtig antwoord paraat. ‘Well, my beloved, I always paint one of my toe-nails. This is a reminder for me, to stay in touch with my feminine side. I never want to forget about that, it is important. To all the guys I highly recommend painting some toe-nails.’ Iedereen in het resort leek met hem bevriend te zijn.

Flamboyant leven, dito looks

Bontgekleurde kralenkettingen prijkten vaker wel dan niet onder zijn Kapitein Iglo-baard, en een vrolijke pet steevast op zijn zilverwitte haren. Een kek diamantje op een van zijn tanden maakte zijn eigenzinnige look compleet.

Zijn schouders mogen dan in de jaren wat minder breed geworden zijn; zijn persoonlijkheid kromp indertijd allesbehalve. Net als zijn levenslust en interesse in vrouwelijk schoon; tot in het laatst van zijn jaren had hij relaties met mooie vrouwen. Iets wat hem meer dan blij maakte, heeft hij me wel eens toevertrouwd.

Dank je wel Sam; keep on flying!

Quote uit een interview met Sam op Oshonews.com: “Meditation is about bringing into one’s life, and into one’s being, a fragrance that lasts the whole day. Meditation is dancing, shouting, jumping! Meditation is more than what is expressed by the word itself, it’s a lifestyle, so to speak. This too is a part of the meditative process, and this is why Osho’s meditations are much more accessible and attractive to young people, in comparison with the concept of meditation in which you sit still and stare at a wall. “[…] There is no end to this process, and the more I listen to Osho the more I discover that, although I have read his words or listened to them hundreds of times, I always find something new that I hadn’t caught before and that I notice only now.”

Laat die Mephisto’s in de kast

Sam Okonski toonde hoe je tot het eind van je aardse tijd vol levensvreugde kunt leven. De kleuren van het leven hoeven met het ouder worden niet weg te sijpelen. Dus laat de beige Mephisto’s en teleurstelling in het leven in de kast. Trek er op uit, leef, connect, dans, geniet. En voeg daar liefde voor de waarheid en de stilte en het groeiend bewustzijn van meditatie aan toe en je verstaat de taal van Zorba de Boeddha.

Dank je wel voor jouw persoonlijke en bonte vertaling daarvan Sam, ik zal je nooit vergeten. En ik voel me heel rijk je gekend te hebben, je bent een voorbeeld voor me. Keep on flying high, zoals een van je vrienden dat zo mooi zei op je Facebookpagina. FIP: Fly in peace! 🙂