The only way is… in!

Een blog over naar binnen keren, ofwel: meditatie. 

Het liefst begin ik er mijn ochtendritueel mee; naar binnen keren. Soms val ik er ook mee in slaap, vaak met een geleide meditatie. Beiden maken de kwaliteit van het etmaal zoveel beter.

Kijken naar wat nu is

Tijdens het naar binnen keren, kijk in stilte naar hoe het op dat moment met me gaat. Niet naar morgen, niet naar gisteren; naar het nu. Wat vraagt nu mijn aandacht? Daarvoor hoef ik alleen maar met mijn aandacht ‘rond te kijken’ in mijn lichaam. Die krachtige data base genaamd Mijn Lijf, waar alles ligt opgeslagen. Herinneringen, emoties, verlangens. Ik kom daar niet alleen tegen waar ik tegenaan loop; ook de oplossing ervoor vind ik in het fysiek.

Wat gebeurt er bij naar binnen keren? 

Hoe dan? Ik sluit mijn ogen, en met aandacht ‘kijk’ ik rond in mijn lijf. Zo merk ik op wat er speelt. Daar geef ik verder geen oordelen aan. Soms doe ik het (oordelen) toch. Zodra ik dat opmerk, probeer ik mijn aandacht weer terug te brengen naar het oordeelloos waarnemen.

Vaak als we naar binnen keren, merken we dat bepaalde plekken in het lichaam onze aandacht vragen. Bijvoorbeeld:

• onrustig gevoel in je middenrif
• beklemd gevoel in je middenrif
• ‘steen’ op je maag
• ‘knoop’ in je buik
• snelle hartslag
• stijve nek

Het kan in feite van alles zijn dat je ziet en voelt. Het kan ook een kleur hebben, een bepaalde vorm, een gewicht of een druk. Het past vaak bij het gevoel dat je erbij hebt.

Zodra ik zo’n plek opmerk, geef ik hem aandacht. Weer zoveel mogelijk zonder oordeel. Ook zonder er een (oud) verhaal bij op te rakelen. ‘Ja, dat is zo en zo ontstaan, en toen zei hij dit, en toen zei ik dat.’ Wat wel helpt is om heel rustig, geduldig en vriendelijk de ademhalingen door die plek te laten gaan.

Gehoor geven aan de wens voor aandacht

De aandacht die ik er naartoe breng, maakt dat die plekken oplossen. Op hun eigen tijd overigens. Paradoxaal genoeg werkt het averechts als je zelf probeert de plekken te laten oplossen. Maar dat klopt wel: het zelf proberen is in feite een gevecht met wat op dat moment aanwezig is. Het aandacht/tijd en ruimte bieden, is de liefdevolle en effectieve tegenhanger.

Dus als ik rustig ademend blijf waarnemen, en de plek juist ruimte geef, in plaats van wens dat hij oplost, dan wordt het minder. Zachter, lichter, losser.

De afwas versus naar binnen keren

Door alles wat we meemaken in ons leven, blijven er altijd wat dingen ‘hangen’. Waardoor we minder scherp, helder en liefdevol kunnen zien en zijn. Dat geeft niks. Maar het is fijn en effectief om door heldere glazen te kijken. Met naar binnen keren, doe ik ‘de afwas’ van het vizier – mijn perspectief op alles.

We zijn zó geneigd oplossingen, antwoorden en oorzaken buiten onszelf te zoeken (of ze juist te ontlopen/bevechten). Terwijl het antwoord vaak héél dichtbij ligt.

The only way is in.. 

Ik merk dat het allerbeste wat ik kan doen, naar binnen gaan is. Te kijken in mezelf. Na het doorvoelen van emoties is er namelijk altijd weer de ruimte én het heldere vizier. Waardoor we met een veel groter perspectief kunnen kijken.

En met een groter perspectief is het leven nou eenmaal veel aangenamer. Heerlijk. Vanuit de ruimte die ik met mijn aandacht creëer, poppen ook vaak inzichten op. En komen er soms inspiraties, ideeën, liefde, vrijheid, tevredenheid.

Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik de tool van meditatie heb ontdekt en geleerd!

Verder lezen over naar binnen keren

Wil je meer lezen over dit onderwerp? Via deze link vind je in één overzicht alle blogs die ik over meditatie geschreven heb.

Ja, ik wil maandelijks de nieuwsbrief ontvangen met aanbiedingen en extra tips.