NRC publiceerde in september een kort artikel over ‘selfcare’, met diverse perspectieven op selfcare van een psycholoog, psychotherapeut, influencer, filosoof  en schrijfster. Hierbij nog eentje van een lifecoach. 😉

Wat is selfcare? Een aantal perspectieven

Selfcare wordt heel divers verklaard:

  • Die lekkere chocoladetaart of het warme bad met boek na een intensieve werkdag (de influencer)
  • Zorgen voor je mentale gezondheid (de psycholoog)
  • Proberen je leven zo in te richten dat je er niet steeds van hoeft te herstellen (de schrijfster)
  • Goede balans vinden tussen hard werken en goed voor jezelf zorgen (de psycholoog)
  • Gehoor geven aan je eigen behoeften als vrouw nu er in de huidige generaties eindelijk ruimte komt voor vrouwelijke zelfzorg (de pscyhotherapeute)
  • Manieren om je staande te houden in een stressvolle, ingewikkelde wereld (de filosoof)
  • Maar ook: kom niet in opstand tegen het systeem dat niet klopt of de baas die teveel vraagt, maar ga gewoon op yoga (ook de filosoof)

Wat heeft de life coach nog toe te voegen? Reflectie!

Ik kan me in bovenstaande goed vinden. En persoonlijk voel ik het meeste voor het af en toe opmaken van de balans van je leven. Jezelf antwoord geven op vragen als: Hoe sta ik ervoor? Hoe voel ik me bij hoe het nu gaat? Waar spendeer ik het meeste (vrije) tijd aan? Levert dit energie op, of kost het meer energie? Hoe is het met de balans tussen werken en ontspannen? Wil ik nog altijd 40 uur werken? Wat mis ik momenteel het meeste? Conformeer ik me teveel aan mijn gezin, of kom ik ook ruim voldoende aan andere belangrijke peilers in mijn leven toe? We leren onszelf kennen aan de hand van wat we meemaken, uitproberen en wat we anderen zien doen. Wat past ons inmiddels, nu we zijn geworden wie we vandaag de dag zijn? Hierover nadenken en eens in de zoveel tijd in gesprek gaan met een dierbare of juist een coach zie ik zelf als heilzame opties.

De rol van manager zijn van ons eigen leven: nieuwe rol

Met het wegvallen van de kerk als kompas voor hoe we ons leven moeten leiden, de vanzelfsprekendheid voor vrouwen om moeder te worden, de natuurlijke opvolging van een zoon in zijn vaders bedrijf (en meer van die dingen die vroeger voor zich spraken) is ons veel vrijheid, met bijbehorende verantwoordelijkheid, ten deel gevallen. Daarmee weten we ons soms geen raad. Voeg daar nog eens aan toe dat er steeds meer kan, en het aantal opties soms duizelingwekkend kan werken. We zijn meer op onszelf teruggeworpen dan ooit, heb ik het idee. Ook daar helpt het bij om met anderen die je vertrouwt en goed kent te reflecteren. 

Zet selfcare in met de juiste intentie

Als coach hoor ik af en toe dat bedrijven mindfulness, meditatie, yoga en coaching willen inzetten om nóg meer uit hun medewerkers te halen, om ze nog meer te laten presteren in bedrijven die al steeds meer vragen. In een economisch model dat continue groei vraagt is dit eigenlijk niet eens verwonderlijk. Maar dat het ongezond is voor de mens die het uit moet voeren lijkt me duidelijk. Zorgelijk vind ik dat ook. Gelukkig zijn er altijd meer opties, en is die mens er zelf ook nog. Die kritisch kan kijken naar of een bedrijf nog voldoende bij hem of haar past. Als je zelf twijfelt door de hoge werkdruk, lees dan ook eens mijn blog ‘Hoe ik uit de ratrace stapte.’

Gelukkig ken ik meer bedrijven die echt goed voor hun medewerkers willen zorgen, en hen daarom die extra opties aanbieden. Uit waardering en vanuit zorgzaamheid voor elkaar. Dat vind ik mooi om te ervaren. Veel bedrijven stellen ook het volste vertrouwen in hun medewerkers. Ze stellen jaarlijks een x budget beschikbaar voor hun persoonlijke groei, en de medewerkers kunnen zelf kiezen waar ze op dat moment in willen investeren. Een opleiding, cursus drummen, coaching of een aantal leerzame boeken. 

Een laagje dieper in de zelfkennis / oude overtuigingen

Soms voel je wel dat zaken in je leven uit balans zijn, maar kun je niet direct de vinger leggen op de diepere oorzaken daarvan. En die zijn er vaak wel! Dat blijkt bijvoorbeeld als je keer op keer in dezelfde valkuil stapt, maar niet snapt waarom je het maar niet kunt veranderen. Die oorzaken komen in coachgesprekken aan bod. In de coaching leren mensen zichzelf namelijk op het niveau van (onbewuste) overtuigingen kennen. Er worden vragen beantwoord als:

  • In hoeverre proberen we ons aan te passen aan de maatschappij en onze omgeving? Is dit een gezonde aanpassing, of raken we door onze eigen flexibiliteit te ver van onszelf verwijderd?
  • Sta je veelal klaar voor de ander? Is dit een vanzelfsprekendheid voor je? Waar ben je zelf gebleven als de ander steeds centraal staat?  
  • Zijn presteren, status en imago belangrijk voor je? Mag je ook wel eens een zeven halen en rustig aan doen? Of staat de boog steeds strak?  
  • Is volhouden, doorzetten en vooral niet klagen voor jou van belang? Is ‘niet lullen maar poetsen’ een gevleugelde uitspraak in jouw omgeving? Hoe voel je dan wanneer je moet stoppen en rusten? 

Balans herstellen in coaching 

In de coaching is het daarna de schone taak om samen te onderzoeken hoe de balans, die vaak zoek raakt door die overtuigingen die ons één kant duwen, hersteld kan worden.

  • Degene die naadloos meebeweegt in alles wat er gebeurt leert ontdekken wie hij zelf is en wat hij wil, en hier acties aan te verbinden. Hij leert zijn grenzen kennen en handhaven.
  • De pleaser leert beter voor zichzelf zorgen, aandacht en zonder schuldgevoel support vragen en in zijn eigen behoeftes voorzien. Hij vindt een balans tussen aandacht voor de ander en zichzelf.
  • Voor wie status en prestige van levensbelang leken, ligt het vaak voor de hand om kwetsbaarheid, verbinding en de eigen gevoelskant te leren ontdekken en ermee naar buiten te treden. Hij leert: ik ben niet mijn output, mijn resultaat, ik ben meer dan dit.  
  • De doorzetter leert rusten en spreken over de uitdagingen die hij onderweg tegenkomt. De twijfels en de vraagtekens die hij zo lang genegeerd heeft kunnen nu eindelijk op tafel gelegd worden. Er valt een last van zijn schouders, en er komt een nieuwe dimensie bij: die van ontspanning en de relativiteit van het belang van ‘bezig zijn’. 

 

Selfcare is makkelijker als je jezelf beter kent  

Na de coaching weet je beter van jezelf welke neigingen je hebt die je uit balans kunnen brengen. Je kent ook de polariteiten van je eigen neiging enerzijds, en wat daar tegenover staat. Kort door de bocht voorbeeld: de pleaser aan de ene kant van de polariteit, en de egoïst aan de andere kant. In het midden van de twee polen ligt doorgaans een prettige balans. 

Persoonlijke uitdaging in self care

Voor mij is selfcare de balans tussen met anderen zijn en alleen zijn. Ik laad zowel op van contact met anderen, als van alleen zijn. Maar van dat laatste laad ik het meeste op. Daarom is het voor mij essentieel om regelmatig alleen te zijn. Soms lukt dat niet voldoende; ik neem teveel sociale hooi op mijn vork. Dat rapporteert mijn lijf dan fijntjes aan me terug… 😉 Ik voel me dan moe, leeg of mijn immuunsysteem laat zich horen. Het helpt me om regelmatig stil te staan bij hoe vol mijn agenda wordt. Mijn vriend heeft veel minder me-time nodig dan ik, dus ik moet echt zelf die balans in de gaten houden. Dat betekent voor mij soms niet meegaan naar een etentje, of mountainbike-weekend.

De pleaser in mij vindt dat lastig, maar het is heilzaam om het te doen. En op de momenten dat ik dan in mijn eentje op de bank zit en een film kijk voel ik: ‘Dit doe ik goed, dit is precies wat ik nodig heb!’ Hoe beter ik daar gehoor aan geef, hoe leuker het ook is om weer met anderen tijd door te brengen. Ik heb geaccepteerd dat teveel hooi op mijn vork nemen een valkuil is, en dat het vaak goed gaat, maar niet altijd. 

Wat is selfcare voor jou? En hoe pas jij het toe?

En jij? Wat is selfcare voor jou? En op welke manieren zorg jij goed voor jezelf? Ik ben benieuwd! Altijd leuk als je hieronder iets schrijft over jouw ervaringen of tips. Dank je wel!

Volg Coaching met Sanne ook op Instagram!