Je volgende stap uitstellen: deze belemmerende overtuiging houdt velen tegen een stap te zetten.

Misschien voel je dat je werk niet voldoende voldoening geeft naar jouw smaak. Dat je eigenlijk iets anders zou willen doen. En misschien weet je zelfs wat je zou willen doen. Alleen heb je het tot nu toe nog niet aangedurfd. Of weet je niet hoe je de eerste stap kunt zetten. Wil je misschien nu meer van betekenis zijn voor anderen? Dan is het inhoudelijk ook vaak een redelijk grote stap. Wil je hier meer over leren, dan kan ik je het boek (of dvd) ‘The Shift – van Wayne Dyer‘ aanbevelen.

Je volgende stap uitstellen: veel voorkomende redenen

Dat zoiets spannend voelt herken ik van veel coachees die dit met me bespraken, maar ook van mezelf. Bij mij kostte het tijd (vijf jaar!) om mijn idee en verlangen te laten rijpen. En om voldoende lef te verzamelen om de relatieve zekerheid van een vaste baan en die vertrouwde, fijne omgeving te verruilen voor het onbekende en de onzekerheid. Voor een wereld waarin ik zelf alles op poten zou zetten.

Je volgende stap uitstellen: die ándere reden..

Maar heel vaak is er nog een andere reden waarom je missie uitstellen heel begrijpelijk is. Het is een belemmerende overtuiging van een kaliber dat hij je zo kan verlammen dat je nooit in beweging komt. Ik heb het over het idee dat je:

  • nu nog een ander carrièrepad in kunt slaan, maar dat je dit nog maar één keer kunt/mag doen.
  • Het moet dus wel in één keer raak & goed zijn nu.
  • En dit moet het ook de rest van je werkend leven blijven.

Voel je de druk? Voel je hoe de benauwdheid rondom dit idee verlammend werkt? En weet je dat je vanuit angst niet bij je eigen inspiratie kunt komen, en je jezelf dus niet langer goede aanwijzingen kunt geven? Vaak is deze overtuiging niet eens heel bewust.

Vragen aan jou over de ‘je hebt nog één kans-belemmering’ 

  • Geeft het jou lucht als je van jezelf nóóit levenslange commitment hoeft te geven, voor je een veranderstap zet? Dat de toekomst dit uit mag wijzen?
  • Wat gebeurt er als je ook deze stap ziet als een onderdeel van je pad, dat tot nog toe immer veranderlijk is geweest en ook altijd in enige vorm veranderlijk zal blijven?
  • Hoe voelt het als je jezelf ook op dit punt in je carrière nog toestaat om te blijven exploreren en uitproberen?
  • Want wie zegt, dat dit exploreren alleen maar mag als je net begint met werken?
  • Hoe zou het zijn als je aan dit hele proces wat speelsheid & vrijheid toevoegt?
  • Hoe zou je het vinden als je vervolgstap ook inhoudelijk niet het summum hoeft te zijn, maar wel een mooie stap in een richting die bij je past?

Gaandeweg ontdekken wat bij je past 

Zou het je helpen om in te zien dat door te werken, door nieuwe dingen aan te gaan en uit te proberen, je altijd ‘schiftend’ bezig bent? Dat je gaandeweg ontdekt: ‘Dit past bij me en hier wil ik graag meer van/mee doen’, en ‘Dit is niks voor mij, hoe kan ik dit weer loslaten’? Dat je zo het werk creëert dat voor jou zo optimaal mogelijk is. Wetend dat alles wat je hiervoor gedaan hebt geen toevalligheden of misstappen in je carrière waren, maar juist verkenningspunten in je ontdekking van wat wel en niet bij je past, en in welke mate?

Life- en bedrijfscoaching: een stap 

Zelf voelde ik na de jaren waarin ik sales- en communicatieprocessen had verbeterd in een e-sales team; ik wil iets doen om andere mensen verder te helpen in hun leven. Ik coach nu mensen en vind dat ontzettend leuk en vervullend. Echter; had ik bij de overstap van e-sales naar coaching mezelf de vraag gesteld: ‘Wat wil je nu qua werk de rest van je leven doen?’ dan was ik er nooit uitgekomen. Dan had ik de stap naar coaching niet durven zetten.

Jezelf niet voor een leven lang vastpinnen

Ik zie wel of ik de rest van mijn leven wil blijven coachen. Veel belangrijker is dat ik het destijds wilde doen, en dat ik het nog steeds wil doen. Dat is genoeg voor mij. Ik vertrouw erop dat eventuele vervolgstappen voor de toekomst, vanzelf duidelijk worden. Mijn gevoel, mind en intuïtie laten me steeds laten weten of iets nog goed voelt, en waar ik meer naartoe zou kunnen bewegen. Het is een proces, geniet ervan!

Enneh; misschien moet ik het ook geen ‘missie’ meer noemen, die vervolgstap van het ene naar het andere (meer vervullende werk), want dit is al zo’n groot woord. 😉