In mijn coachpraktijk en in mijn omgeving hoor ik dit de laatste tijd het meeste over de corona-crisis en de situaties zonder perspectief:

‘Ik kan me best een tijdje schikken naar een nieuwe situatie met beperkingen. Thuiswerken, de kinderen thuis les geven en met een mondkapje boodschappen doen. Maar wat ik ondragelijk vind, is dat we geen perspectief hebben over hoe dit verder gaat. Situaties zonder perspectief zijn het moeilijkste. We weten niet hoe het virus zich zal ontwikkelen, hoe snel er een vaccin is, of dat vaccin wel veilig is, hoe de economie er over een halfjaar uitziet, of ik mijn baan nog heb, of we gezond blijven. Ik weet het niet. Ik weet niet wanneer dit weer normaal wordt. Sterker nog: ik weet niet of het ‘normaal’ dat we ooit hadden ooit nog terugkomt.’

Dit kan ik me zó voorstellen. Het is herkenbaar en invoelbaar. En logisch; situaties zonder perspectief voelen als drijfzand. Zonder jouw en mijn gevoelens van angst en wanhoop te willen bagatelliseren, en in volle erkenning van de hoge graad van uitdaging van de tijd waarin we leven, wil ik jullie ook uitnodigen deze vanuit meerdere hoeken te bezien. Voor wie dat wil natuurlijk. 😉

Gefocust op schijnzekerheid in de toekomst 

Als ik op afstand kijk naar wat ik zelf zie gebeuren valt het me op hóé belangrijk we dat toekomstperspectief onbewust hebben gemaakt. Hoe we voor ons geluk, vertrouwen, plezier en gevoel van veiligheid hebben geleund en gebouwd op onze percéptie van de (veiligheid in de) toekomst. De verwachte zekerheid omtrent ons werk, onze gezondheid, die van dierbaren, onze economie, de wereldeconomie, de mogelijkheid tot in nauw contact zijn met dierbaren. De vrijheid en vanzelfsprekendheid die we tot voor kort kenden.

Dit deed me denken aan hoe weinig we mogelijk werkelijk in dít moment hebben vertoefd. Volop aanwezig zijnd in het nu. Hebben we daar misschien ook te weinig voldoening uit gehaald? Omdat we er nog geen meesters in zijn geworden? Als je nadenkt over hoe het ego werkt; hoe het zeer makkelijk switcht naar bezig zijn met de toekomst (of het verleden). Herken je dit: ‘Als ik …. heb/ben/kan dan ben ik gelukkig..’? Dat noem ik uitgesteld, voorwaardelijk geluk. ‘Eerst dit bereiken, en dan lukt het me, echt! Dan ben ik gelukkig.’ En: ‘Als ik in de toekomst veilig ben, dan kan ik nu ontspannen.’ Dat is eentje die ik bij mezelf terugzie.

De toekomst was vroeger ook al niet zeker

Waarom laten we nu ineens buiten beschouwing dat we eigenlijk nooit zeker wisten wat ons te wachten stond? De enige zekerheid was altijd al wat er in dit moment gebeurt. Garantie voor het moment na het huidige is er nooit geweest, op geen enkele manier. Het voelde alleen zo. Omdat de toekomst voor deze corona-periode veel voorspelbaarder leek.

Waarom lijkt en voelt het dan nu zo anders? In relatief rustig vaarwater waarin vandaag lijkt op gisteren, en gisteren op de week ervoor, zoals die week op een maand uit dat jaar lijkt dat weer vergelijkbaar is met het jaar daarvoor, wanen we ons relatief veilig. We ontspannen meer, en geloven makkelijker dat successen uit het verleden vast in de toekomst ook weer zullen renderen. Natuurlijk piekerden we voor corona-crisis ook wel, maar door de mangel genomen een stuk minder dan nu gebeurt.

De turbulentie haalt de valse schijn van maakbaarheid weg

Het vaarwater is heel plotseling woelig geworden, en dat duurt al een tijdje. Hoe meer ‘velden van holding’ (levensgebieden die al of niet stabiel kunnen aanvoelen, en die we nodig achten voor ons gevoel van veiligheid en welbevinden; relatie, financiële zekerheid, goede vrienden, een dak boven je hoofd) er beginnen te wankelen, hoe minder stevig we ons voelen. En hoe belangrijker het wordt zoveel mogelijk veiligheid opnieuw te verkrijgen.

Ook vrezen we het onbekende, dat nu onvoorspelbaarder en dreigender lijkt dan ooit. Wederom zo menselijk en begrijpelijk. Met ons standaard perspectief komen we echter niet voor alle issues verder. Een probleem wordt immers nooit opgelost op het niveau waarop het is ontstaan. Het vraagt een andere blik. 

Oplossingen voor spirituele rust en voor de praktische shit

Angst komt uit het ego, en het ego kan de angst niet doen oplossen. Het kan wel nieuwe plannen maken op basis van wat er nu gebeurt. Voor mij eentje uit de categorie: ‘bezoek ook een reguliere arts’. Want voor mij bestaan deze dingen naast elkaar. Het ís zaak om met je beide voeten op de grond te blijven staan en anders naar de toekomst te kijken, te doen wat nu en voor straks nodig is. Het ís essentieel om ook anderen te helpen in hun huidige strijd en nood. Ook blijft het belangrijk om onszelf en elkaar te voorzien van de juiste informatie en goede keuzes te maken. Dat is de boot kunnen besturen in de huidige storm, een les an sich.

De andere les is voor mij op spiritueel niveau. Wat zie ik vanuit een klein helicoptertje bij mezelf en anderen gebeuren? Wat kan ik hiervan leren? Kan ik mijn innerlijk licht aan houden in het duister van deze ingewikkelde tijd? Ja, tot nu toe lukt dat. En zie ik ons uit het nu verdwijnen. Ook omdat het nu zo spannend voelt. Maar kunnen we daar ook bij blijven? Het ego heeft zich al uit de angst-hazenvoeten gemaakt, maar jij? Kun jij hier nu blijven? Vanuit je hart en grotere weten?

Samen opgaan naar een krachtige ontwikkeling 

In een meditatie-retreat dat ik in Winterswijk volgde bij Mayana Bradshaw  viel me op dat er aan de ene kant nog heel sterk aan de mensheid getrokken wordt door angst en onzekerheid. En dat oude, ongezonde systemen staan te bibberen op hun laatste benen. Parallel daaraan wordt ook altijd een licht opgestoken. Een licht dat zoveel groter is dan de huidige struggle. Het is afkomstig van de vijfde dimensie waar de mensheid nu naar door ontwikkelt. We kunnen daar al op intappen; via meditatie en het op andere manieren verhogen van onze frequentie. Dat is nu extra belangrijk; hoe meer mensen het licht in zichzelf blijven vinden en dit uitstralen; hoe sneller en makkelijker dit ook voor andere mensen wordt. Een soort van ‘groene stroom terugleveren aan het net’, dat rendeert ook; voor jezelf en alle anderen :). We zijn immers allemaal met elkaar verbonden en doen dit individueel én samen. 

Laten we elkaar helpen om uit de angst te groeien, en ons te ontwikkelen aan de uitdagingen van de huidige situatie. Het meditatie-retreat was voor mij een stevige reminder: aan de bak nu, nog veel meer mediteren en in onze kracht en missie gaan staan. Zodat we met zijn allen een krachtige en positieve transitie kunnen maken naar een hoger level. 

Kijken met andere ogen leert me dit

Als ik vanuit het perspectief kijk van ‘de waarnemer’ (dat heb ik in meditatie geleerd), dan kijk ik van een afstandje en met minder hechting. Bijna alsof ik naar een toneelspel kijk – waar ik natuurlijk zelf ook acteur in ben. Dat helpt me om patronen te ontwaren. Van mezelf, van anderen. Het helpt om te observeren; ook het idee van situaties zonder perspectief en onze belevingswereld daarvan. Dit werd voor mij wat gerelativeerd toen ik besefte dat we die zekerheid en garantie nooit hebben.

Kijkend met deze blik heb ik de indruk dat we in een ultieme gelegenheid zitten om de rust en harmonie daar te vinden waar het altijd al te vinden was: in onszelf. In onze diepste kern, die verbonden is met alle andere levende wezens. Het oog van de storm noem ik het wel eens. Die plek waar je zielenrust vindt, waar je je op kan laden om dit alles wat er in en buiten je gebeurt te kunnen verwerken. Wat er ook gebeurt. We zijn ons er meer dan ooit van bewust dat niets zeker is in het leven, dat is een van de pijnlijke maar ook waardevolle lessen van deze tijd. Hoewel we een hoop te verwerken hebben, biedt het ook de kans om prioriteiten te stellen. Om meer in dit moment te leven en te genieten van wat we hebben.

Hoe komen we hierin verder? Misschien helpt dit

Alles staat op scherp, wij ook. We voelen massaal de noodzaak iets te veranderen, maar soms weten we niet wat of hoe we het aan moeten pakken. Tijd om vanuit stilte en aandacht te reflecteren kan dan zo helpen. Het praten met dierbaren over wat er speelt. Ik zeg deze dingen overigens niet omdat ik vind dat we niet mogen voelen, dat we geen angst en vraagtekens of twijfels en onzekerheid mogen hebben.

In meditatie heet je dit alles juist welkom; alles mag de revue passeren. Net als in coaching overigens. Het is ook heel logisch dat we verlangen naar meer perspectief en zekerheid, het is een van de meest menselijke zaken. Maar we staan ook voor de gelegenheid om onszelf de kans te geven te onderzoeken wat we in het hier en nu kunnen vinden, in al deze turmoil.

Grijp het moment om jouw stille oog in de storm te vinden

Dit lijkt me meer dan ooit een gelegenheid om te mediteren, juist omdat we dit een heel lastige tijd vinden. Ik doe het zelf ook meer dan anders. Ik heb  de actieve meditaties juist nu weer opgepakt; die helpen als uitlaatklep om spanning, stress, onzekerheid en angst los te laten. De meditaties geven me energie, wat meer helderheid en ik voel me meer gecenterd dan voor ik eraan begon. Ik wil ook mijn zonnetje laten stralen om er voor mensen te kunnen blijven zijn die dit lastig vinden.

Mijn video over situaties zonder perspectief

Meditatietips voor beginners ontvangen?

Wil je beginnen met mediteren, of ben je net begonnen? Via deze nieuwsbrief ontvang je gratis meditatietips in je mail. In deze besloten Facebookgroep voor beginnende mediteerders kun je je vragen stellen.

Situaties zonder perspectief; hoe ga jij ermee om?

Als altijd ben ik weer benieuwd wat jij ervan vindt beste lezer. Hoe ga jij om met situaties zonder perspectief? Als je je gedachten erover wilt delen met me; graag! Dank je wel vast, en veel licht toegewenst voor jullie allemaal!