Hoe het ego en de ziel samenwerken

Hoe het ego en de ziel samenwerken

Ik zit in het winterzonnetje in mijn badjas op het zonneterras van het Kurhaus in Scheveningen. Af te koelen na een kwartiertje in het Turkse stoombad. Ik houd zo van die verzengende hitte, die door de hoge vochtigheidsgraad nog zoveel indringender voelt dan die van de droge sauna’s. En wat een rijkdom om eventjes ongestoord in mijn eentje in die ruimte te zitten.

Goed voelend wanneer de hitte van aangenaam en goed te hebben naar teveel van het goede omslaat. Die grens voelen en ernaar luisteren. Iets waar de ziel en het ego volgens mij ook goed samenwerken. De ziel geniet immens van de intense belevenis, en het ego houdt nauwgezet in de gaten wanneer het tijd is om de sauna weer te verlaten. Omdat het ego exact weet wat het lichaam wel en niet kan hebben en dit aan je aangeeft. Prachtig is dat toch.

Een momentje voor mezelf in de sauna

Het toegankelijke, strak geschreven thrillerboekje van Tess Gerritsen heb ik in één ruk uitgelezen. Ik vind het zo knap hoe ze spanning opbouwt, plots in elkaar zet en ik heb ook bewondering voor het ‘e-nummer’ dat ze aan al haar boeken toevoegt waardoor ik pas kan stoppen met lezen als ik haar verhaal tot de laatste huiveringwekkende alinea uitgelezen heb. Hierna vraag ik me af of het nu tijd is om zelf wat te schrijven. Onwillekeurig kijk ik naar de bruine schrijfmap die een stukje uit mijn tas steekt.

‘Heb ik zin om te schrijven? Of voel ik me ertoe verplicht? Is het misschien een vlucht van het alternatief: niets doen en in het moment zijn, met wat er ook bij me opkomt? Of is het toch een excuus om niet steeds aangesproken te worden door twee mannen op leeftijd, die de indruk wekken zichzelf bijzonder vlot en gevat te vinden? Misschien heeft het van alles wel iets.

Hoe het ego en de ziel samenwerken: de rolverdeling

Hoe dan ook, ik pakte mijn pen op. Ik heb ik de laatste tijd regelmatig gedacht aan het thema ‘hoe het ego en de ziel samenwerken.’ Dat was naar aanleiding van een filmpje dat ik zag van Alan Seale, waarin hij hierover spreekt. Het gaat om dit filmpje (let niet teveel op het povere camera-werk, het gaat ook hier echt om de boodschap ;-)):

In mijn eigen woorden een korte samenvatting van wat Alan vertelt over het boeiende en soms uitdagende samenspel van het ego en de ziel:

In ons aardse leven hebben we zowel een ziel als een ego. De ziel heeft niet één specifieke locatie. Zo is de ziel gelijktijdig in je lichaam en is hij op hetzelfde moment een onderdeel van ‘the Greater Consciousness’, zoals Alan Seale het noemt. In andere bewoordingen: God, De Bron, Het veld van oneindige mogelijkheden etc. De ziel excelleert wanneer er groei is, avontuur, nieuwe verkenningstochten. Je ziel is hier op de aarde om zijn eigen grootsheid te kunnen ervaren, daarin te leven en dit continu te laten vergroten.

Twee hulpbronnen om één hoger doel mogelijk te maken

Het ego heeft een heel ander soort baan in ons bestaan, maar dient op zijn eigen manier wel precies dezelfde missie als die van onze ziel. Zijn voornaamste rol is ervoor zorgen dat we veilig zijn. Hij dient ervoor te zorgen dat ons menselijk lichaam kan overleven, zodat de ziel door kan gaan op diens missie van groei en verkenning. Het ego gaat over alle fysieke aspecten van je leven; je persoonlijkheid, je lichaam, competenties, talenten en intelligentie. In eerste instantie lijkt het misschien alsof het zorgen voor avontuur en ontdekking haaks staat op het veilig houden van het lichaam, maar dat is natuurlijk niet zo.

Het leven wordt een stuk makkelijker wanneer je weet welke rol je ego hoort te spelen, en je zijn rol ook op waarde kunt schatten. Om ons (leven) te kunnen beschermen kan het ego alleen gebruik maken van de informatie die via de vijf zintuigen binnenkomt. Het ego heeft dus geen enkel idee van intuïtie of de wereld die je niet via de vijf zintuigen kunt zien en aanraken.

Dit vind ik zo handig om te weten, want dan kun je je ego ook niet veroordelen op incomplete kennis. De ziel en het ego kunnen elkaar qua informatie aanvullen.

Haal de rollen van ego en de ziel niet door elkaar

Toch geven we het ego vaak allemaal grote taken die niet bij hem horen en geven we het ego ook allerlei kritiek: dat het arrogant is en steeds faalt. Terwijl we hem zelf de verkeerde taken geven. Het ego voert naar eer en geweten zijn eigen taak uit en overziet daarbij niet het grotere plaatje van je leven. Maar het ego weet juist weer wel perfect hoe onze aardse wereld werkt. Het kent alle regels en systemen, en dat is omdat die door (andere) ego’s bedacht zijn.

De ziel heeft juist wél dat grote overzicht, overziet wel het grotere plaatje der dingen. Maar heeft totaal geen kaas gegeten van hoe de aardse wereld werkt, wat de regels of de gevaren zijn voor het lichaam etc. De ziel heeft ook totaal geen mogelijkheden om te kunnen organiseren of structureren, zoals het ego dat kan.

Partnerschap tussen ego en ziel

Als we nu in een partnerschap kunnen komen van het ego en de ziel dan zijn we zeer succesvol in het leven. Dan kunnen er volgens Alan Seale héle mooie dingen gebeuren. In veel religieuze en andersoortige overtuigingen wordt gezegd dat we ons moeten ‘ontdoen van het ego’. We maken het tot een slecht deel van onszelf of zelfs tot een vijand. Zo snijd je een deel van jezelf af. Althans je probeert het, want het kan denk ik niet écht; het ego uitschakelen. Maar hoe kan het ego je vanuit zo’n onderdrukte positie op een goede, effectieve manier dienen?

De enige uitzonderingen hierop die ik me kan voorstellen: het overlijden van het lichaam. Wellicht is het ego dan niet meer nodig? Daarnaast; misschien krijgt het na de verlichting een andere rol. Toch zou ik me kunnen voorstellen dat ook verlichte mensen nog steeds hun ego inzetten voor zijn kwaliteiten. Bijvoorbeeld om te voorkomen dat ze onder een bus lopen.

Wanneer het ego een te grote rol speelt

We kennen denk ik allemaal van die momenten waarop de ziel heel enthousiast is over een grote stap die je wilt zetten in je leven. Je weet met je intuïtie dat dit de juiste stap voor je is. Maar je ego komt er tussendoor en zegt: ‘Ben je gek geworden? Weet je hoeveel risico’s dit idee met zich meebrengt? Je man kan wel eens weglopen als je dit doet, of je kunt je baan of al je geld kwijtraken.’ Daar is de beschermende functie van het ego op volle toeren en waarschuwt vanuit het beperkte overzicht over dingen dat het tot zijn beschikking heeft.

Stel dat je hier klakkeloos en zonder nader overleg tussen ziel en ego in meegaat, en je eigen fantastische idee in het ronde archief laat vallen, sterft er een klein stukje van je ziel. Hier was het ego in de lead, waar de ziel dit had moeten zijn.

Laat de ziel en het ego naar elkaar luisteren

Wat zou er gebeuren als de ziel (die de rol van de volwassene of ouder op zich moet nemen) gaat zitten met het ego en hem geruststelt en naar hem luistert? ‘Oké, vertel wat zie je voor gevaren?’ Dan komen de angsten en waarschuwingen van het ego eruit. De ziel luistert, neemt het serieus, denkt mee en legt uit: ‘Prima, ik heb je gehoord. En dit is de manier waarop we die risico’s die jij hebt gezien gaan adresseren.’ Het is waardevol voor de ziel om de bezwaren van het ego serieus in acht te nemen, omdat de ziel zelf de risico’s op een fysiek/aards niveau niet goed kan inschatten. Samen weten ze zo dus meer.

De taak van de ziel is haar armen om het ego heenslaan en zeggen: ‘Het is oké, ik heb een groter plaatje hier. Ik heb er goed over nagedacht en denk dat het kan werken als we jouw bezwaar op deze manier aanpakken.’ Samen adem je diep in en neemt goed voorbereid die grote stap. Daarop merkt het ego dat het niet is overleden en dat het (dus) eigenlijk prima is gegaan. Dit noemt Alan Seale een co-creative partnership. Stop dus het gevecht tussen ego en ziel.

Het ego is in zekere zin te vergelijken met een kind. Als een kind overstuur is, en de ouder van dat kind besteedt hier geen aandacht aan, wordt de scene die het kind schopt steeds groter. Het verdriet, de woede of de angst worden sterker. Het is net als voor de ouder ook voor de ziel zaak om de angsten en bezwaren van het ego steeds direct aan te horen en geruststelling te geven. Hoe goed of slecht onze jeugd ook is geweest; er blijft altijd een deel in ons over dat wij zelf dienen op te voeden. Dat stuk is de samenwerking tussen ego en ziel.

Een sterk ego als ondersteuning voor een avontuurlijke ziel

Om succesvol te kunnen zijn in het leven dient je ego sterk en gezond te zijn. De ziel is de kapitein van het schip, de ego diens ‘handen en voeten’. Wanneer het ego toch aan het roer komt, raken we in de problemen.

Maar wanneer de ziel zijn positie goed inneemt en het ego naar voren roept om echt in zijn volle capaciteit en puur op zijn éígen terrein te presteren; dat is wanneer fantastische dingen gebeuren.

Het ego moet sterk zijn zodat je zelfvertrouwen en zekerheid kunt ervaren. Maar zelfvertrouwen begint altijd met de missie van de ziel. Omdat je vanuit die missie weet: dit is wie ik hier op aarde in dit leven zal zijn. Dit is waar ik voor gekomen ben. En het bieden van de faciliteiten om die missie te kunnen leven doet het ego.

Verder lezen over dit onderwerp kan bijvoorbeeld in het boek ‘Soulcraft’. Dit boek heeft Alan Seale geïnspireerd meer te leren over ‘het volwassen ego’. Soulcraft – The Shamanic Journey to Nature and Your Soul’s True Purpose geschreven door Bill Plotkin.