In deze categorie steeds iets persoonlijks, over dingen die ik in m’n leven leer.

We gaan terug in de tijd..

Voor deze levensles gaan we ver terug in de tijd. Terug naar een tijd waarop ik een klein meisje was.

Ik verveelde ik me. Mijn moeder vroeg: ‘Waarom ga je niet buiten spelen?’ Daarop trok ik een lang gezicht en zei dat ik daar geen zin in had.

Ze noemde van alles op, maar wat ze ook bedacht: ik had nergens zin in. Toen ze doorzag dat activiteiten bedenken niet werkte, stapte ze in haar ‘creatieve modus’. En kwam met het volgende..

De fantasiestoel

In onze woonkamer stond een ouderwetse zachtgroene oorstoel. Je ziet hem hier op de foto (die mijn moeder speciaal voor dit stukje inscande!). 

‘Zie je die stoel daar?’ vroeg ze. Dat is de ‘fantasiestoel’! Ineens stonden al mijn zintuigen op scherp en ik luisterde aandachtig..

‘Als je erin gaat zitten en lang genoeg wacht, dan weet je straks ineens wat je wilt gaan doen,’ beloofde ze. Met haar intonatie maakte ze het nog veel spannender, dus binnen een nanoseconde zat ik in die stoel..

Wachten (op een levensles)

‘Doe nu je ogen dicht, en wacht tot het komt…’ zei ze. Ik deed het. Eerst ongeduldig: ‘Komt het al?’ ‘Je moet geduld hebben, het komt zo,’ wist mijn moeder. Na een tijdje wachten op het onbekende werd ik rustiger.

Verzetten tegen wat is

Het negatieve verzet tegen het niet weten wat ik wilde doen verdween. Enthousiaste afwachting had haar plaats ingenomen, waardoor mijn slechte humeur als sneeuw voor de zon verdween.

En warempel: niet veel later kwam er iets in me op wat ik graag wilde gaan doen.

Maar nog het meest opmerkelijk was dat ik was gaan genieten van het nietsdoen en het niet weten, het ook niet hoeven weten in die stoel..

Verveling verdween

Sinds dat moment heb ik nooit meer gebaald van niet weten wat ik moet doen. Wel heb ik momenten waarop ik niks doe, maar daar verzet ik me niet meer tegen.

In tegendeel; het is zo heerlijk om alleen ‘aanwezig te zijn’; zonder dat gevoel te hebben van constant dingen ‘moeten.’ Ik waardeer nu die zogenaamde ‘verveelmomentjes’ dus des te meer. Ze zijn eigenlijk veel te zeldzaam in dit drukke bestaan. 

De levensles uit deze gebeurtenis

Wat ik die dag onbewust van mijn moeder leerde (en waar ik inmiddels bewust bekwaam in ben) is dat je je niet moet verzetten tegen het niet weten. Tegen het niks willen. Het is prima dat te hebben.

Leren om in het nu zijn

Het is goed om in het moment te blijven en te zien wat en waar dat je brengt.

Ook heb ik geleerd over mijn mind set. En door het aanpassen daarvan (van negatief verzet naar positief afwachtend) beland je terug in de wereld die ‘mogelijkheden’ heet.

Ode aan het nietsdoen

Van mijmeren, lanterfanten, flierenfluiten en nietsdoen laden we op en krijgen we nieuwe inspiratie. Houd jij van lummelen en nietsen? Geef jij die momenten de waardering die ze verdienen? Doe je het genoeg?

Ja, ik wil maandelijks de nieuwsbrief ontvangen met aanbiedingen en extra tips.

Sanne.